Kobiecy Katalog

 Baza kalorii

Kalendarz dni płodnych (2)

I to wystarczy, że na więcej dzieci się nie zdecyduję. Cieszę się, że urodziłam Krystiana ale drugi raz przez ten horror nie chce przechodzić. Ja pozytywnie podchodziłam do porodu. Skoro kobiety rodzą i żyją to znaczy, że to można znieść. I wtedy moje złudzenia legły w gruzach. Dla mnie to było coś strasznego. Myślałam, ze umieram. I napisze tak jak annika p dobrze, że mojego chłopaka nie było ze mną przy porodzie bo bym mu jeszcze jakąś krzywdę zrobiła. Dużo słyszałam wtedy też o tym, że jak się zobaczy dziecko to o tym bólu się zapomina - ja o nim nie zapomniałam i jak bolało przedtem tak bolało dalej. Ja nie jestem odporna na ból.
_________________

Hm.. pozwolę sobie wtrącić coś niepoważnego - z powodu obaw przed takim porodem i przeżyciami jakie miała Rosse, zawsze twierdziłam, że u nas rodzić będzie mój partner, a nie ja
Poważnie - współczuję i całkowicie rozumiem niechęć. Przy jednym dziecku można się spełnić w roli matki, więc nie potrzeba więcej. A gdyby dziecku brakowało towarzystwa do zabawy, to wystarczy zapoznać się z kimś, kto ma dziecko w podobnym wieku
_________________

egocentric:
co do jednego dziecka, to można Was zrozumieć, ale z drugiej strony znam dwa przypadki blisko siebie, które potwierdzają, że jedno dziecko to zdecydowanie za mało.
Pierwszy to moja ciotka- miała dwóch synów. Starszy zginął w wypadku samochodowym, a właściwie pół roku po wypadku, bo lekarze z Akademii dali ciała.
Drugi przypadek- mama koleżanki. Miała dwoje dzieci: syna i córkę. W wieku dwudziestuparu lat syn zmarł, bo okazało się, że pękł mu krwiak w głowie. Chłopaki przywieźli go z dyskoteki, bo wg nich był pijany, a rana matka już nie miała syna.

Myślę, że obu kobietom gdyby miały jedno dziecko świat by się zawalił, a nie były już w wieku kiedy mogłyby jeszcze urodzić dzieci. Tak miały po prostu jeszcze dla kogo żyć i na kogo przelać tą miłość. Dlatego uważam, że dwoje dzieci to koniecznie muszę mieć, ale rozumiem Wasze zdanie i szanuję Wasze decyzje.
_________________

Co do porodu:
to też nie miałam lekko- urodziłam synka w ostatnim momencie, był bardzo duży, a ja jestem mała. Jednak po porodzie mąż się mnie zapytał czy chcę mieć jeszcze dzieci i powiedziałam, że tak. Potem zemdlałam, bo straciłam zbyt wiele krwi, ale zdania nie zmieniłam i niedługo się spełni
_________________

Tinkabis napisała:

egocentric: co do jednego dziecka, to można Was zrozumieć, ale z drugiej strony znam dwa przypadki blisko siebie, które potwierdzają, że jedno dziecko to zdecydowanie za mało. Pierwszy to moja ciotka- miała dwóch synów. Starszy zginął w wypadku samochodowym, a właściwie pół roku po wypadku, bo lekarze z Akademii dali ciała. Drugi przypadek- mama koleżanki. Miała dwoje dzieci: syna i córkę. W wieku dwudziestuparu lat syn zmarł, bo okazało się, że pękł mu krwiak w głowie. Chłopaki przywieźli go z dyskoteki, bo wg nich był pijany, a rana matka już nie miała syna. Myślę, że obu kobietom gdyby miały jedno dziecko świat by się zawalił, a nie były już w wieku kiedy mogłyby jeszcze urodzić dzieci. Tak miały po prostu jeszcze dla kogo żyć i na kogo przelać tą miłość. Dlatego uważam, że dwoje dzieci to koniecznie muszę mieć, ale rozumiem Wasze zdanie i szanuję Wasze decyzje.

To tak jakby wychodzić z założenia, że trzeba mieć dwójkę dzieci bo jedno umrze a drugie trzeba miec na zapas...
_________________

szczęśliwe te matki które swą miłosć mogą rozmnażać .
Wczoraj podsłuchiwalismy z mężem rozmowe naszych dzieci przed snem . Opowiadają co wydarzyło się w ciągu dnia , wzajemnie sobie doradzali jaki prezent zrobić dla babci, co będą jutro robić itd...(mają po 6 i prawie 4lata) a kolega sąsiad im zazdrości ,że mają towarzystwo do samego wieczora . On chce rodzeństwo ale rodzice robią kariere.
Kiedyś wpadł na taki pomysł by rodzice wypożyczyli syna choc na 1 tydz.
Jestem szczęsliwa ,ze podjęłam kiedys decyzję ,że bedę dumną mamą wielodzietną by nie krzywdzic dziecka jedynactwem co nie znaczy ,ze nie potrafię zrozumieć matek które chca mieć jedynaka .
Potrafię sie poświęcić pamiętając mój ból , zagrożenie zycia dla dobra dzieci , rodziny tym bardziej ,ze mam wsparcie meża
_________________
lubię zapach wiosennego poranka

Malgoska1234 życzę ci szybkiego i bezbolesnego porodu.Wiadomo strach jest,ale dobrze żeby był taki motywujący,a nie paraliżujący.Ja też wychodziłam z założenia tyle kobiet urodziło więc sama też dam radę.Każdy poród jest inny,ale radziłabym przyszłym rodzącym na poród aktywny.Chodzić pod prysznic(chłodna woda zmniejszała bóle),poskakać na piłce,zabrać tabliczkę czekolady na wzmocnienie i wodę i monitorować tętno maluszka.Ja swojego porodu nie wspominam dobrze,po dwóch latach pamiętam te 12 godzin doskonale.Ale to traumatyczne zdarzenie nie spowodowało blokady aby nie mieć drugiego dziecka.Obecnie rozważam poród w znieczuleniu,albo cesarskie cięcie.
_________________

Ja mam syna z poprz zwiazku, ktory 5 czerwca sk. 6 lat i jestem w ciazy z moim obecnym mezem.
Moj juz mi mowi o nast dziecku, ja na pocz,. pow ze mi dwojka wystarczy, a on ze choc Kacpra trakt jak swoje to chciałby bynajmniej dwoje biolog. dzieci
Teraz mu mowie, ze zobaczymy jak bedzie sie zajmował naszym 1 wspolnym, ja kontakt z noworodkiem miałam i pozniej-najpierw "bawiłam" dzieci kuzynek, no i swoje tez mam juz 6l.a moj maz teraz bedzie miał dopiero kontakt z malenstwem
Pow. mu, ze pomysle o tym, by miec jeszcze jedno
ale napewno nie chciałabym od razu po urodz znow zachodzic w ciaze.
Niewiem, jak sobie poradze z dwojką, maz bedzie w pracy, syn od wrz. do zerowki no i maluszek.
Wczesniej mieszkałam z synem z rodzicami, teraz na innym osiedlu, wiem ze mama moze pomoc, sama zaoferowała, ze moze przych. i wziac na spacer zebym odpoczeła czy cos-to miło ze strony mojej mamy-byleby tylko sie nie wtracała jak przy synku-bpo tego nie zniose.
Poki co, do 30tki mogłabym jeszcze 1 urodzic-czyli do 4 lat mogłabym jeszcze zajsc, pozniej juz nie chciałabym.
Tak sobie zawsze marzyłam,ja mam brata-i choc czasem sie kłocilismy i mowiłam, szkoda ze nie jestem jedynaczką-ale jak brat wyj, gdzies to smutno było mi samej.
I marzyłam, by miec dwojke...ale ost nawet mysle, jakby to było z 3 dzieckiem...poki co,czekamy z mezem na NASZE 1SZE WSPOLNE,a potem jeszcze pomyslimy jeszcze odn.kolejnego dziecka:)
_________________



edytowany: 1 raz | przez married_1982 | w dniu: 26-04-2008 10:49

No dobra napiszę Wam dlaczego na pewno nie urodzę drugiego dziecka.Są trzy powody- po pierwszym porodzie (3, 5 roku temu) długo nie mogłam psychicznie dojść do siebie.Idąc na porodówkę byłam świadoma że to boli i że muszę sobie z tym bólem radzić.10 godzin później wiedziałam że nie poradziłam sobie wcale.Córka urodziła się 59 cm i 3980 wagi.Była podduszona bo nie miałam już siły przeć.Kroplówka z oksytocyny (podana bo mimo regularnych skurczów nie miałam rozwarcia) spotęgowała bóle które wcale nie są lekkie i bez niej.Potem dolargan żeby złagodzić ból który mnie autentycznie dobił.Masaż szyjki macicy , przebijanie pęcherza płodowego bo wody nie odchodziły , rodzenie praktycznie na sucho bo wód masakrycznie mało + duże dziecko - koszmar jak na 1 raz.Potem wbrew zapewnieniom konowała prowadzącego ciążę łożysko nie odkleiło się samo i musieli mnie skrobać.Dziecko mnie porozrywało + nacięli mnie jak prawie każdą pierworódkę+ skrobanie łożyska= anemia .Pół roku leczenia tego cholerstwa , depresja i lęki.Przez dwa lata nie pozwalałam mężowi się dotknąć z obawy przed zajściem w ciążę.Ja wiem że to może być śmieszne a nawet żałosne ale uwierzcie mi że moje wspomnienia do dziś tkwią we mnie jak najgorszy sen.Kocham córkę całym sercem ale nigdy więcej nie urodzę dziecka.

Na drugi dzień po urodzeniu dziecka przyszedł do mnie lekarz i powiedział, że jestem za wąska na rodzenie dzieci. I gdybym w przyszłości zdecydowała się na kolejne dziecko to żebym od razu wzięła pod uwagę cesarskie cięcie. Podczas porodu zostałam źle nacięta a po porodzie sama nawet na łóżku przewrócić się nie mogłam. Pielęgniarka uczyła mnie chodzić, wizyta w toalecie to było istne piekło. Ze szpitala nie wyszłam o własnych nogach - musiałam korzystać z wózka. Po powrocie do domu prawie mdlałam z bólu ale było płaczące dziecko i obowiązki domowe. Mam podobne wspomnienia jak annika. Boję się, że znów zajdę w ciążę i że znów będę musiała przez to wszystko przechodzić. To jest silniejsze.
_________________

Dziewczyny ale nikt Was za to nie potępia
Ja akurat rozumiem to, że podjęłyście taką decyzję. I na Waszym miejscu zrobiłabym tak samo, skoro poród był dla Was tak koszmarny
Każdy organizm jest inny i kobiety mają różne porody, jedne łatwe, inne bardzo ciężkie i to tylko Wasza prywatna decyzja, że nie chcecie tego więcej przeżywać. Pozdrawiam
_________________

© 2006-2024 ByćKobietą.pl - portal dla Kobiet
skrypt forum: © phpBB