|
Akcja przedstawienia rozgrywa się na sali tanecznej, gdzie poprzez lekcje tańca poznajemy dzieje głównej bohaterki. Astoria, piękna i dumna tancerka, zakochuje się w nauczycielu tanga. Mężczyzna okazuje się jednak notorycznym uwodzicielem, który bez skrupułów zdradza swą kochankę.
Zraniona dziewczyna, nie potrafiąc dzielić się swą miłością, zabija ukochanego. Rozpoczyna się śledztwo demonicznego Inspektora, który wyraźnie pragnie zawładnąć duszą Astorii. Czy zmarłemu kochankowi uda się ją ocalić? Czy miłość okaże się silniejsza od śmierci? Na te pytania odpowiedź padnie w ostatnim tangu.
„Szare kwiaty”, to piękny, skłaniający do wzruszeń i refleksji spektakl o najskrytszych ludzkich uczuciach i odwiecznym marzeniu o tańcu w duecie.
Pierwszą tango operitę napisali Horacio Ferrer i Astor Piazzolla. Była to, dziś już legendarna „Maria de Buenos Aires”. „Tango operita” w języku hiszpańskiego znaczy tyle, co „mała opera tanga”.
Piazzolla użył słowa „operita” nieco ironicznie, eksponując w poemacie Ferrera nie tylko surrealistyczne, ale i wyraźnie groteskowe wątki. Warto zwrócić uwagę na tytuł tango operity Piazzoli i Ferrera. Przetłumaczony literalnie oznacza po prostu zwyczajną dziewczynę – jakąś Marię z Buenos Aires. Ale trzeba pamiętać, że pierwotnie pełna nazwa stolicy Argentyny brzmiała: Santa Maria de Buenos Aires – Najświętsza Maria Panna od Pomyślnych Wiatrów. Desakralizacja i jednoczesna mitologizacja tytułowej Marii, ma symboliczne dla idei tanga znaczenie. Oznacza konfrontację człowieka ze złem.
Dziś na całym świecie powstają spektakle i filmy inspirowane tangiem np.: „Evita” - musical A. Lloyda Webbera i T. Rice'a, „Tango” w reż. C. Saury czy „Tango bar” w reż. M. Surinaga.
O idei spektaklu opowiada autor, Roman Kołakowski
Pierwsza polska Tango Operita „Szare Kwiaty” to poetycka, teatralna i muzyczna opowieść o nierealnych Pragnieniach i nieuniknionych Rozczarowaniach, o niepohamowanym Pożądaniu i nieprzebaczalnej Zdradzie, o nieskończonej Miłości i nieuchronnym Rozstaniu.
|