Pamięć krótkiego okresu (inaczej – pamięć krótkotrwała) charakteryzuje się krótkim okresem magazynowania informacji oraz ograniczoną możliwością ich przyswajania. Przykładem tego, jak działa pamięć krótkotrwała, może być następująca sytuacja: dzwonimy do informacji telefonicznej i prosimy o podanie numeru telefonu przyjaciela; nie mamy niczego do pisania, zatem powtarzamy uzyskany numer na głos lub w myślach – wystarczy, że ktoś nam przerwie, i tracimy informację. Kolejną cechą charakterystyczną dla pamięci krótkotrwałej jest liczba 7+/-2, która oznacza, że jednorazowo człowiek zdolny jest zapamiętać średnio około 7 jednostek informacji. Aby lepiej zrozumieć tę zasadę, spróbuj wykonać proste ćwiczenie.

Poniżej podane są 2 szeregi cyfr. Przebiegnij po nich wzrokiem, na każdej cyfrze zatrzymując się tylko na kilka sekund. Następnie zakryj podane cyfry i wypisz tyle, ile udało Ci się zapamiętać; staraj się odtworzyć je w niezmienionej kolejności.

12, 43, 18, 15, 85, 96, 54, 21, 78, 36,
45, 85, 96, 12, 41, 75, 85, 69, 25, 22

Prawdopodobnie potrafiłeś przypomnieć sobie nie więcej niż około 12 cyfr, a tylko 7 we właściwej kolejności. Cechą charakterystyczną pamięci długotrwałej (pamięci długiego okresu) jest pamiętanie znaczenia informacji. Informacja, która znajduje się w pamięci długotrwałej, powinna posiadać sens. Wyjątek stanowią tu np. adresy i numery telefonów – nie posiadają sensu, a znajdują się w tym bloku pamięci. Przechowywana informacja nie jest wypierana przez inne. Pojemność tego bloku pamięciowego jest bowiem nieograniczona. Jednak, w odróżnieniu od opisanych wcześniej bloków pamięci, nie zawsze łatwo jest wyszukać w nim informację (Czy zdarzyło Ci się, że jakieś słowo „miałeś na końcu języka” i nie mogłeś go wymówić?). Informacja, która znajduje się w bloku pamięci sensorycznej, może zostać przekazana do pamięci krótkotrwałej lub ulecieć bezpowrotnie z pamięci.

autor: / źódło: / opracowanie:
ESKK Sp. z o.o.