Przebarwienia skóry zaliczamy do grupy zaburzeń barwnikowych. Są to wykwity, różniące się od otaczającej je skóry zabarwieniem. Przebarwienia mogą stanowić istotny defekt kosmetyczny - plamy na skórze mogą przybierać kolor od jasnobrunatnego, przez wszystkie odcienie, aż do szarego. Ich wielkość i kształt może być różna, mogą być umiejscowione na całym ciele, najczęściej jednak znajdują się w miejscach odsłoniętych, eksponowanych na słońce. W zależności od lokalizacji zaburzeń pigmentacyjnych w skórze, przebarwienia możemy podzielić na naskórkowe (np. ostuda, plamy soczewicowate, piegi, przebarwienia pozapalne) oraz skórne (umiejscowione w warstwie skóry właściwej).

Przebarwienia powstają, gdy w skórze dochodzi do nadprodukcji lub nierównomiernego rozłożenia melaniny - substancji barwnikowej, zawartej w komórkach barwnikowych, melanocytach. Jako czynniki sprzyjające powstawaniu przebarwień, najczęściej wymieniane są: promieniowanie UVA i UVB, ciąża, przyjmowanie leków hormonalnych, okres menopauzy, choroby wątroby, zaburzenia miesiączkowania, zapalenia przydatków, niedoczynność nadnerczy, nadczynność tarczycy, stosowanie niektórych leków oraz działanie substancji fototoksycznych lub fotoalergizujących, znajdujących się w lekach lub kosmetykach.

Z roku na rok wzrasta liczba pacjentek odwiedzających gabinety dermatologiczne, z powodu pojawiających się na skórze ciemnych plam. Przyczyn ich powstawania jest bardzo wiele. Najczęściej jednak dochodzi do pojawiania się, pod wpływem promieniowania słonecznego, przebarwień o podłożu hormonalnym. Stosowanie doustnej antykoncepcji, zastępczej terapii hormonalnej, zmiany hormonalne w ciąży i w okresie menopauzalnym mogą spowodować ich wystąpienie - zwłaszcza u osób korzystających z solariów i opalających się na słońcu - mówi dr Iwona Marycz-Langner, dermatolog.

autor: / źódło: / opracowanie:
Laboratoire Dermatologique Bioderma