Kobiecy Katalog

 Baza kalorii

Kalendarz dni płodnych (2)

Wytam dziwczyny.
Petra, Catti ma 10000000% racji i fajnie ze sie z na zgadzasz.
Jestes u nas nowa wiec troszke naswietle ci moja sytuacje, Ja 25l moj maz 31l, jestesmy po slubie jakies 6 tygodni,
Ja mam 5 letniego syna ktory oczywiscie mieszka z nami, a moj maz ma 10 letnia corke, Eliza mieszka z mama,
Teraz twozymy pelna, wspaniala rodzine, moi dwaj mezczyzni swietnie sie dogaduja.
Elize poznalam w zeszlym roku, i to swietna dziewczynka, ale,,,,bardzo sie balam naszego pierwszego spotkania, mialam strasznie duzo obaw, nie spalam po nocach, ale wyszlo, ok,
Pozniej obawialam sie ze relacje meza i mojego syna oslabna bo Elizka to fajna, grzeczna dziewczynka, a moj syn,,,,,,,,malu potwor, monster, straszny rozrabiaka, jest kochany, uczuciowy, ale moj moz nie jest jego ojcem, i balam sie ze zacznie zwracac uwage na tylko te gorsze strony dziecka, a tak sie nie stalo,
wszystko jest ok,
Z Eliza mamy slaby kontakt ze wzgledu na odleglosc 2000km. ale staramy sie o nia w wakacje, swieta, na ile to mozliwe,

Bylo ciezko, oboje mielismy obawy, moj maz ze nie zaakceptuje Elizy, ale wszystko sie ulozylo, wiem ze u ciebie dochodzi jeszcze zle wspomnienie z dziecinstwa, ale mysle ze wszystko sie ulozy. Ja pokochalam Elizke, i jestem pewna ze jezeli poswiecicie z mezem tej sprawie wiele czasu na rozmowy i wspolne przemyslenia i wajemne wsparcie, wszystko sie ulozy.
Jestesmy tu zeby ci pomoc
Trzymaj sie

Czy Ty aby po prostu nie jesteś zazdrosna?

nie nie jestem zazdrosna!!! to odpowiedz dla bogulki!!!!
JOLU czytajac twoja historie wala mi sie lzy do oczu bo tez chcialabym to wszystko pozbierac w jedna normalnosc ,ale czasem jest wlasnie to o czym wspomnialas ten strach o szukanie czegos u mojego syna i wlasnie czasem jest tak .padna nawet niemile slowa . a kiedy widze jak przebywa jego rozmowa z corka na necie to zaczyna sie we mnie wszystko gotowac ta zgodnosc ze wszystkim przytakiwanie na wszystko ,a ja znam meza z innej strony jest holerykiem wybuchowy nieakceptuje wrecz podkniec bledow innych a przeciez czlowiek a zwlaszcza dziecko uczy sie na bledach i to mnie najbardziej boli to ze dla jednego mozna byc tolerancyjnym i zgodnym ze wszystkim a dla drugiego czesto brakuje czasu cierpliwosci.u nas tez jest ta odleglosc troche mniejsza bo 1200km.niepotrafie otworzyc sie do konca bo nie chcialabym oczerniac mojego meza bo ma i dobre strony ale to rozgraniczanie w tolerancji respektowaniu decyzji u jednego tak u drugiego nie to mnie boli i sprawia ze palam wiec nienawiscia wewnetrzna do tej dziewczyny zapewne uznacie mnie za potwora ale tez bym chciala zeby bylo inaczej kiedy powiem dlaczego dla niej masz cierpliwosc mile slowa potrafisz dac rade a na nas wydziera sie wybucha jak wulkan jak moge kogos w takim przypadku respektowac nie potrafie.,wiem ze ona nic za to nie moze ale moj maz w jej oczach jest idealem bo ona nie widzi tego jaki jest tak naprawde w zyciu codziennym.
ale zaczynam byc na to obojetniejsza .
Jolu dziekuje

Cytat:

palam wiec nienawiscia wewnetrzna do tej dziewczyny

Wybrałam ten tekst świadomie nie oceniając Ciebie ,bo daleka jestem od tego,ale po to by Ci wypunktować jaka emocja jest dominująca w Twoich odczuciach .

Pragnę Cie jednka zapytać czy możesz sie postawić nie w roli swojego męża -a w roli dziewczyny
Ona niczemu nie zawiniła.Ma prawo do tego by była kochana i akceptowana przez swojego ojca.

Od Ciebie zależy jak sie do całej sytuacji ustawisz.

Nic chyba tym tekstem nie pomogłam ,ale ostatnio na moim ramieniu wypłakiwała się dziewczyna.która ma 25 lat , rodzice sie rozwiedli kiedy była małym dzieckiem .Pomimo tego ,że jest dorosła ona czuje cały czas potrzebę akceptacji ojca.
Trudno to wszystko pojąć -ale taka jest niepowtarzalna nasza psychika.
Może trzeba się łagodnie zaprzyjażnić z emocjami ? Nie zam odpowiedzi.
seerdecznie Cie pozdrawiam

tak moge sie postawic na jej miejscu bo jak wczesniej pisalam nie wyobrazam sobie zeby ktos zakazal mi kontaktu z synem jesli on by tego chcial.tylko tu gore bierze nad emocjami codziennosc slow i czynow odnoszenia sie do siebie ,ale ujelas fajnie te slowa ,ze trzeba sie zapszyjaznic z emocjami robie to codziennie i albo jestem tak zdesperowana albo juz sama nie wiem co sie ze mna dzieje .ja wiem ze tego niechce tej chorej sytuacji dlatego kazdy list jest mi pomocny kazda opinia i punkt widzenia zeby do mnie dotarlo i wiecie co najgorsze w tym wszystkim jest ze mam 40 lat maz 60 i podejscie moje do sytuacji jest szczeniackie.ale tak jak mowilam wczesniej codziennosc zycia zdarzen blokuje cos co niby sie zaczyna otwierac a tu nagle bummm wulkan uderza bo cos nie wyszlo.i wtedy ja odreagowuje na nia wiem wiem ona jest niczemu winna ale ja tez nie ja tylko prosze o rowne traktowanie i bedzie okej a moj maz na to przeciez wiesz ze w tym wieku nie da sie zmienic czlowieka no to ja na to kiedy widze cie piszacego z corka jestes innym czlowiekiem czyli co czlowiek o dwoch osobowosciach ??bo ja tak to widze i musze sie pogodzic z ostrymi czasem ciosami i nie komentowac tylko odwrocic sie na piecie i udawac ze nic sie nie stalo?? mozna i tak ,a moze tak sprobuje?
pozdrawiam goraco

Boze jak mi pomagaja te listy od Was to ze moge sie podzielic tym z czym nie daje sobie rady Wszystkim za to serdecznie dziekuje.Blagam piszcie dajcie mi rady

Petra nie chciałabym być w Twojej sytuacji bo nie wiem jak by to sie u mnie potoczyło.
Piszesz " prosze o rowne traktowanie i bedzie okej a moj maz na to przeciez wiesz ze w tym wieku nie da sie zmienic czlowieka no to ja na to kiedy widze cie piszacego z corka jestes innym czlowiekiem"
Petra może rozmawiaj z nim o swoich uczuciach ,spróbuj go nie atakować i nie obwiniać /tego chyba nie lubią ludzie i bronia się/.Pewne jest też to,ze męża nie zmienisz jest jaki jest/starych drzew sie nie przesadza.
Pisz może tu - jak jesteś wściekla ,złą ,zirytowana,pisanie podobno daje też ulgę.
A może byś poszła z tym do psychologa?
Petra trzymaj sie/

wlasnie dlatego dziekuje za to ze moge podzielic moje sprawy z ktorymi nie daje rady piszac z wami moge wyrzucic z siebie to z czym sobie nie radze .
tak postaram sie nie zagladac przez ramie oczym oni pisza nie bede pytala poprostu wyjde do drugiego pokoju i bede ogladala telewizje.a potem jak oni skoncza pisanie zapytam kochanie kawe czy herbate bys chcial??a moze cos do kawy?? myslisz ze byloby to dobre.??
staram sie trzymac i uwierz ja nie atakuje on jest tym atakujacym w momencie kiedy cos nie wyjdzie .i wtedy ja pekam i mowie mu ze ten wulgarny jezyk ma zabrac do komputera jak pisze z corka .
pewnie niepowinnam tak reagowac poprostu byc obojetna na to co mowi????ale to boli!!!!!!!!!!!!!!!!!!
pisanie z wami daje mi ulge wielka ulge.

Petra... a pomyślałaś, że Twój mąż, ojciec tej dziewczyny i ona sama mają do nadrobienia 20 lat?? Może dlatego między nimi jest ta zgodność... poza tym oni się dopiero poznają... Jak wy zaczynaliście sie spotykać to pewnie też było cacy, prawda?...taki jest porządek nowych relacji... Powoli pokazuje się swoje prawdziwe ja, lepsze czy gorsze, najpierw chce sie wypaść jak najlepiej...
Może za dużo chcemy, żebyś przemyślała ale sama widzisz ile jest aspektów...

Zgadzam sie z djamilą, to od Ciebie zależy co z tym fantem zrobisz... Tylko od Ciebie...ale nie masz prawa zabronić kontaktu córce i ojcu...
_________________

"Szczęście nie zawsze ma uśmiech na twarzy.Szczęście to także łzy,to głos,który chce się słyszeć chociaż na moment. Nieważne, czy to szczęście trwa godzinę, minutę czy moment. Najważniejsze,że potrafię nadać mu imię.......Twoje imię."

ale ja nie chce zabronic im kontaktu ja niemoge pogodzic sie z tak roznym traktowaniem .dla przykladu jak syn zdawal prawo jazdy za pierwszym razem sie nie udalo oojjj ty ciamajdo czyli niebedzie z ciebie dobry kierowca. za drugim podejsciem zdal praktyczny egzamin natomiast teorie za pierwszym razem.
corka meza oblal teorie czyli nie mogla podejsc do praktycznego a jej chlopak wczoraj oblal jazdy na egzaminie drugi juz raz i dlaczego potrafil w ich przypadku pocieszac ze nie jest latwo zdac ze zadko kiedy za 4 razem sie zda a w przypadku mojego syna byla ciapa beznadziejny bedzie kierowca a zdal za drugim razem zawsze maz byl przeciwny lenistwu zwlaszcza mlodych ludzi 20-latkow moj syn pracuje i studiuje zaocznie a corka meza spi do 12 w poludnie i narzeka ze niema pieniedzy ale do pracy niechce jej sie isc.i co tatus na to nic bo niema odwagi powiedziec tego czego nam by nieszczedzil i o to mi tylko chodzi o rowne traktowanie dlaczego jest tolerancja na wszystko tam dlatego ze maja luke w zycirysie to nie fer.mozna miec kontakt ale badzmy soba .NIE ZAMIERZAM ZABRANIAC KONTAKTU !!!!!!

Petra- nie można też chyba zakładać maski obojętności na to co Cię boli- bo to jest moim zdaniem samooszukiwaniem siebie.
Pogadaj kiedyś z męzem o tym jak widzicie swoje życie ,jak chcecie
by ono wyglądało,na jakie kompromisy możecie pójść.
Macie zapewne tyle fajnych lat za sobą i przed sobą.

© 2006-2024 ByćKobietą.pl - portal dla Kobiet
skrypt forum: © phpBB