która grozi współczesnemu światu z winy m.in. polityków. Jednego wieczora na symbolicznym balu spotykają się politycy, policjanci i złodzieje, generałowie i tajniacy, bogacze i prości pijaczkowie. Połączeni chorym transem nie dostrzegają, jak wokół wszystko wali się i ginie. Omamieni wszechogarniającym bełkotem "Ideolo" w gazetach i przemówieniach, uwierzyli w dziejową rolę, którą mają do odegrania." (Za: Mariusz Urbanek, Tuwim. A to Polska właśnie, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2004, s.108.)

"Bal w Operze" powstał w 1936 roku, ale drukiem ukazał się dopiero po wojnie w kolejnych numerach "Szpilek" - w lipcu i sierpniu 1946 roku. Utwór krążył tylko w odpisach, rozchwytywany przez czytelników. "Czy zdajesz sobie sprawę, ze to jest synteza całego naszego życia, naszej epoki?" - pisał Franciszek Siedlecki do Seweryna Pollaka, urzeczony poezją Tuwima.

Poemat Juliana Tuwima porównywano do balu z ducha "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego, "Balu manekinów" Brunona Jasieńskiego czy "Balu u Senatora" Adama Mickiewicza. To niezwykle aktualnie brzmiące poetyckie dzieło Juliana Tuwima, uznane za jedno z jego najwybitniejszych dokonań, za jego summę poetycką, w której pobrzmiewają najcenniejsze właściwości poezji autora. Śpiewne, refleksyjne i satyryczne. To obraz życia społecznego Polski i wizja świata, pędzącego ku upadkowi obyczajów i etyki.

Informacje o spektaklu: Reżyseria: Kuba Abrahamowicz Scenografia: Małgorzata Pacek Muzyka: Krzysztof Maciejowski Choreografia: Katarzyna Aleksander-Kmieć Aktorzy: Małgorzata Hachlowska, Izabela Lesner, Krzysztof Bochenek (gościnnie), Marek Karpowicz, Tomasz Kowol Tancerki: Katarzyna Pamuła, Małgorzata Kubaty, Agnieszka Kwiatkowska, Paulina Wysocka, Magdalena Noworyta, Martyna Malcharek Muzycy: Dobrosław Krzyżanowski (wiolonczela), Wojciech Marcinowski (skrzypce), Krzysztof Bożek (altówka)

autor: / źódło: / opracowanie:
Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska