Cukrzyca
Zespół genetycznie uwarunkowanych (cukrzyca typu 1) i częściowo nabytych (cukrzyca typu 2) zaburzeń metabolicznych, których wspólną cechą jest niemożność utrzymania glukozy we krwi na poziomie fizjologicznym. Leczenie cukrzycy w przypadku typu 1 polega na podawaniu insuliny, natomiast w przypadku typu 2 leczenie rozpoczyna się od prób obniżenia glukozy we krwi poprzez dietę i ruch, jeśli jest to nieskuteczne, podaje się doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę. Jak rozpoznać cukrzycę: Należy zrobić badania krwi. O cukrzycy świadczy poziom glukozy we krwi, który przekracza wartości: na czczo – ≥ 126 mg% oraz 2 godziny po posiłku – powyżej 200 mg%.

Glikemia – poziom cukru (glukozy) we krwi.

Hiperglikemia – podwyższony poziom cukru (glukozy) we krwi.

Hipoglikemia – zbyt niski poziom cukru (glukozy) we krwi. Ciężkie niedocukrzenie może uszkodzić układ nerwowy, a zwłaszcza mózg.

Insulinoterapia – leczenie insuliną, dawki dobierane są tak, aby poziom cukru (glukozy) we krwi był zbliżony do wartości u ludzi zdrowych. W praktyce sprowadza się to – za pomocą wstrzyknięć insuliny - do naśladowania fizjologicznych procesów zachodzących w organizmie.

Analogi insuliny (skrótowo zwane analogami) – nowoczesne pochodne insuliny uzyskane w drodze biotechnologii. Od insuliny ludzkiej różnią się jednym lub kilkoma aminokwasami. Zmiana cząsteczki spowodowała zmianę właściwości leku, czego konsekwencją jest przyspieszenie działania (analogi szybko działające, które można podawać tuż przed, w czasie lub nawet po posiłku) lub jego równomierne, dłuższe działanie (analogi długo działające). Szeroko stosowane na świecie analogi insuliny zapobiegają wzrostowi poziomu cukru (glukozy) po posiłku, tzw. glikemii poposiłkowej i lepiej pokrywają zapotrzebowania na insulinę przez całą dobę.

Poposiłkowa glikemia (PPG) – pomiar stężenia cukru we krwi mierzony po posiłku. Pomiar PPG jest niezwykle istotny, ponieważ istnieje powiązanie między poposiłkowym poziomem glukozy a zwiększonym ryzykiem wystąpienia chorób układu krążenia (ryzyko to jest większe od 2 do 4 razy dla chorych na cukrzycę).

Posiłkowa regulacja poziomu glukozy (PGR) – metoda właściwej kontroli przebiegu choroby. PGR, dotychczas niedoceniana, okazała się bardzo skuteczna w prawidłowym prowadzeniu chorych na cukrzycę, zmniejszając częstość powikłań. Posiłkowa regulacja poziomu glukozy opiera się na aktywnej kontroli i utrzymaniu właściwego poziomu glukozy we krwi za pomocą starannie dobranego leczenia.

autor: / źódło: / opracowanie:
Agencja Deva