|
Najpowszechniejsze z nieznanych schorzeń
Zespół Niespokojnych Nóg jest często spotykaną dolegliwością. Z badań epidemiologicznych przeprowadzonych w ostatnich latach m.in. w USA i kilku krajach europejskich wynika, że występuje ona u od 3,5% do 10% populacji osób dorosłych. Badania dowodzą również, że częściej na Zespół Niespokojnych Nóg zapadają kobiety niż mężczyźni. Objawy mogą wystąpić w każdym wieku – od wczesnego dzieciństwa do późnej starości. Początkowo nie są one bardzo dokuczliwe, jednak stopniowo ich występowanie staje się coraz częstsze, a dolegliwości są bardziej nasilone. U 60% osób cierpiących na Zespół Niespokojnych Nóg zaburzenie to ma podłoże genetyczne.
Niewyjaśnione przyczyny
Dokładne przyczyny występowania Zespołu Niespokojnych Nóg nie są do tej pory znane. Specjaliści cały czas pracują nad odkryciem czynników inicjujących to schorzenie. Jak dotąd wykluczono psychiczne podłoże występowania Zespołu Niespokojnych Nóg. Z dotychczasowych badań wynika jednak, że przyczyną tego schorzenia najprawdopodobniej są zaburzenia w układzie wydzielającym dopaminę (substancję chemiczną wytwarzaną w mózgu), co powoduje nieprzyjemne wrażenia czuciowe i ruchowe, które najczęściej pojawiają się w nogach, znacznie rzadziej podobne dolegliwości mogą wystąpić w kończynach górnych. Ponieważ nieznany jest czynnik inicjujący Zespół Niespokojnych Nóg, medycyna nie zna również metod profilaktycznych pomagających zapobiegać temu schorzeniu.
Wiadomo, że wtórny Zespół Niespokojnych Nóg często towarzyszy niedoborom żelaza w organizmie. Z tej przyczyny jego objawy często występują u kobiet w czasie ciąży. Zespół Niespokojnych Nóg pojawia się również u około 60-80% pacjentów z niewydolnością nerek. Objawy Zespołu mogą być także spowodowane przyjmowaniem niektórych leków lub uszkodzeniem nerwów np. w przebiegu cukrzycy.
Rozpoznanie na podstawie obserwacji
Zespół Niespokojnych Nóg rozpoznawany jest wyłącznie na podstawie wywiadu z pacjentem oraz zgłaszanych przez niego dolegliwości. Nie istnieje żaden test lub badanie, które pozwoliłoby rozpoznać to schorzenie. Możliwe jest jedynie wykluczenie tzw. wtórnej postaci RLS, wynikającej z innych schorzeń.
|