Pani Doktor, rodzice coraz częściej skarżą się na to, że ich dzieci chorują na atopowe zapalenie skóry. Proszę powiedzieć, jak odróżnić łojotokowe zapalenie skóry od atopowego? I skąd się bierze jedno i drugie? Jak wcześnie można rozpoznać dolegliwość? Czy ma to związek z alergią?
Coraz częściej spotykam się z tego typu pytaniami, ponieważ problem alergii dotyczy coraz większej grupy ludzi. AZS jest to przewlekłe zapalenie skóry, u którego podstaw leży atopia, czyli genetycznie uwarunkowana skłonność organizmu do reakcji alergicznych. Dominującą cechą jest tutaj suchość skóry dziecka (szorstkie policzki, łokcie, zgięcia dużych stawów) wraz z towarzyszącym świądem nasilającym się pod wpływem działania czynników alergizujących. Okresowo pojawiają się zmiany zapalne. Lokalizacja choroby zmienia się wraz z wiekiem dziecka i w początkowym okresie (do 2 roku życia) zajmuje głównie twarz, skórę owłosioną głowy, dolne odcinki kończyn.

Leczenie polega na eliminacji alergenu (np. podejrzanego pokarmu) i łagodzeniu objawów suchości, stanu zapalnego i świądu (maści, kremy, kąpiele lecznicze, a w zaostrzeniach preparaty przeciwzapalne). Rozpoznanie choroby musi postawić lekarz (pediatra, dermatolog, alergolog). Łojotokowe zapalenie skóry, to choroba o niedokładnie poznanym mechanizmie powstawania - zmiany dotyczą tych okolic ciała, gdzie znajduje się dużo gruczołów łojowych (skóra owłosiona głowy, twarz, uszy, mostek, okolica międzyłopatkowa). Zmiany powstają wkrótce po urodzeniu i znikają w ciągu 8-12 miesięcy.

Na głowie, zmiany przypominają łuski i strupy mocno przylegające do podłoża (potocznie stan ten nazywamy ciemieniuchą). Czynniki zewnętrzne (chemiczne, fizyczne, mechaniczne), mogą zaostrzyć przebieg choroby. Leczenie zależy od wieku chorego. W celu usunięcia łusek z głowy, stosuje się szampony zmniejszające łojotok, korzystne jest miejscowe stosowanie kremu i szamponu. W przypadku towarzyszących zmian zapalnych, na krótki czas, do leczenia można włączyć preparaty steroidowe.

Czym proszek hipoalergiczny odróżnia się od innych detergentów do prania?
Podstawowa różnica polega na tym, że środki hipoalergiczne zawsze są poddawane testom klinicznym, dzięki czemu możemy mieć pewność, że są bezpieczne dla wrażliwej, skłonnej do alergii skóry. Taki proszek nie może zatem zawierać drażniących substancji chemicznych, wybielaczy, nadboranów sodu, czy silnych substancji zapachowych.

Czy można powiedzieć, że proszki hipoalergicznie równie skutecznie czyszczą ubrania osób dorosłych?
Tak, jak najbardziej! W odróżnieniu od „zwykłych” proszków, detergenty hipoalergiczne, jak np. Jelp posiadają w swoim składzie aktywny tlen, który jest bezpieczną substancją czyszczącą. Ponieważ w skład środków hipoalergicznych nie wchodzą żadne silne, chemiczne substancje aktywne, należy zapoznać się ze sposobem dozowania zalecanym przez producenta proszku. Wtedy każde, nawet najtrudniejsze zabrudzenie zostanie usunięte.

autor: / źódło: / opracowanie:
Dramers S.A.