|
Ekspozycja pokazuje nie tylko zmieniające się przez dziesięciolecia miasto, ale i zupełnie różne podejście do tego samego tematu.
Warszawa Konrada Brandla to niezbyt okazałe, trochę zaniedbane gubernialne miasto rosyjskiego imperium z lat 70.– 90. XIX w., pełne kontrastów i widocznych śladów obcego panowania, ale jednocześnie tętniące życiem. Na zdjęciach Henryka Poddębskiego z lat dwudziestolecia międzywojennego widzimy rozwijającą się w ogromnym tempie stolicę odrodzonego państwa - śmiałe założenia urbanistyczne, nowe ulice, place, wręcz całe dzielnice. Ewald Pawlak, pokazując nam Warszawę współczesną, miał zadanie najtrudniejsze – nie ma już bowiem spójnej, powstającej przez stulecia, tkanki miasta – są współistniejące obok siebie: resztki starej zachowanej zabudowy i fragmenty odtworzone po wojnie, socrealistyczne osiedla PRL-u i nowoczesna architektura ostatnich lat.
Każdy z trzech autorów utrwalał swoim obiektywem miasto przez dziesięciolecia, z widocznym sentymentem wracając w te same, charakterystyczne dla Warszawy miejsca - zmieniał się jednak warsztat fotografów i możliwości techniczne. Brandel zostawił serie zdjęć, robionych skonstruowanym przez siebie aparatem do zdjęć migawkowych, pokazujących koloryt Warszawy: ruch uliczny, życie codzienne na targowiskach, wielkie uroczystości, zabawy ludowe i eleganckie towarzystwo zebrane na wyścigach konnych. Poddębski utrwalał w wyjątkowy sposób architekturę miasta – ascetyczne, bardzo formalne zdjęcia powstających wówczas budowli znakomicie oddają ich charakter, widoki ulic przykuwają wzrok nieskazitelnością kadru i doskonałym operowaniem światłem.
Pawlak, z otaczającego go chaosu dynamicznie zmieniającego się ostatnio miasta, potrafi „wyłowić” te fragmenty, które nieodparcie budzą zachwyt jak piękne detale zabytkowych budowli. Jednocześnie prezentuje nowoczesną architekturę stolicy, nadającą jej wielkomiejski, europejski charakter. Autor sam dokonał wyboru zaprezentowanych zdjęć, starając się ukazać nam piękno tam, gdzie na co dzień go nie dostrzegamy.
|