Kobiecy Katalog

 Baza kalorii

Kalendarz dni płodnych (2)

kaska1 bądź taka dobra i najpierw zapoznaj się z tematem a później się wypowiadaj bo widzę że nie wiesz o co chodzi. A jeśli temat przeczytałaś to się zastanów choć chwile bo to nie boli po co miałabym specjalnie przytyć z 43kg do 60kg skoro bym siebie uważała za grubą? To naprawdę takie skomplikowane? Ja specjalnie przytyłam bo nie chciałam i nigdy nie zamierzałam być chuda szkapą. Przenigdy nieuważałam się za grubą ani taką się nie czułam. 64 kg ważyłam też przed chorobą i chciałam po chorobie wrócić do tej wagi. Jedynymi osobami którzy uważają że jestem gruba to dziadkowie. Ja się czuję doskonale w swoim ciele i o tym każdemu mówię. I widzę że mam powód aby się obrazić bo tylko jedna twoja wypowiedź świadczy o tym że nikt nie czyta tego co piszę więc jaki jest sens tego że cokolwiek pisze?
metallufka to samo dotyczy się Ciebie. Czy gdybym uważała się za grubą to czy bym specjalnie rezygnowała z wagi 43kg?
bogulka - kolejna osoba która nie czyta tego co piszę bo pisałam że mam 23 lata.

Więc jaki jest sens mojego pisania skoro tego nikt najzwyczajniej nie czyta?
Dzięki za wszystkie wypowiedzi. Kończę ten temat.

edytowany: 4 razy | przez Chappi | ostatnio w dniu: 15-08-2008 5:23

Zatem zgodnie z Twoim życzeniem kończymy ten temat,ale trzymaj się i nie poddawaj.
_________________
lubię tu wracać...

trzeba ich ubezwlasnowolnic !!! przykro mi to pisac ale wtedy majatek jest wasz a oni nie maja nic do powiedzenia ... no coz jezeli jest tak jak mowisz to jest to konieczne i dla was i dla ich dobra...i to na tyle.. pogadaj o tym z psychologiem...powie Ci co i jak

chappi!! nie poddawaj się! Bardzo dobrze Cię rozumiem... ja też w swoim domu zawsze byłam poniżana: przez matkę, ojca, babkę... gdy szłam do szkoły sredniej to po prostu poszłam do innego miasta, mieszkam na stancji z daleka od nich wszystkich...
a myślałam, że tak żle będzie zawsze...
Głowa do góry, zgadzam się z nick, powinnaś ich ubezwłasnowolnic albo zaskarżyc o znęcanie się psychiczne. Przecież już gorzej być nie może, nie;) z domu Ciebie ani Twoich rodziców nie mogą wyrzucic bez wcześniejszego zapewnienia wam innego miejsca zamieszkania.

a jeśli się na to nie zdecydujesz to się wyprowadz. Wiem, że wiąze sie z tym wiele problemów. Musisz zacząć sie sama utrzymywać. NJakie masz wykształcenie? Studiowałaś, spróbuj. Poszukaj sobie pracy, którą będziesz mogła wykonywać w domu. Mozesz np. wynając mieszkanie z kimś bliskim, np przyjaciółką zebyktoś mogł przy tobie być. rodzice na pewno ci tez pomoga. Moze na jakis czas wyprowadz sie do rodziny, ktora mieszka wystarczjaco daleko.

życze powodzenia...

naprawde wiem jak sie czujesz... jakbym mogla to naprawde sama bym z toba zamieszkala:D ale wiem, że zawsze może byc lepiej:)
bo gorzej już być nie może:*
_________________

"Tak czekałam, że wiem to na pewno:
ból wyboli nareszcie, znuży się i zmęczy
i stanie się bez cierni – niedotkięciem róży..." Julian Przyboś

Dziewczyny chce tylko napisać że autorka temat ten juz zakończyła i już nie życzy sobie żadnych wypowiedzi Widziałam że Justy jeszcze kilka dni temu kasowała tu następne wypowiedzi ale chyba nie ma czasu
_________________


edytowany: 1 raz | przez Genesis | w dniu: 25-08-2008 12:16

© 2006-2024 ByćKobietą.pl - portal dla Kobiet
skrypt forum: © phpBB