Kobiecy Katalog

 Baza kalorii

Kalendarz dni płodnych (2)

Stokrotko, nie spisuj wszystkiego na przegraniej pozycji. Nie możesz myślec o sobie w tak strasznie czarnych kolorach. Masz czas by odkryc to co lubisz, co ci wychodzi. I wcale nie wierze, że nie mogą sie podobać twoje prace. Nie wmawiaj sobie tego i nie doszukuj się dziury w całym.
Szczerze polecam ci wizytę u lekarza. Jeśli nie u psychologa to chociaż u zwykłego. Poproś o jakieś leki na depresje. Deprim to na porost paznokci może pomóc
I nie płacz tyle, zamiast płakać postaraj się cieszyć, uśmiechaj sie. Otaczaj się ludzmi których lubisz, a nie takimi które Cie dołują.
Jeśli chcesz, napisz nam co tak bardzo Cie przygnębia, jeśli chcesz napisz o chorobie. Tu nikt Cię nie zna, a wyrzucenie tego z siebie może dać ulgę.
My zawsze wysłuchamy

stokrotko kiedyś zrobiłam coś bardzo głupiego moi rodzice strasznie się pokłócili mało niedoszło do tego aby tata uderzył mame byłam sama w domu, reszty rodzeństwa niebyło niewiedziałam co robić(już chciałam dzwonić po policje,ale zdałam sobie sprawe że niewarto)wkońcu napisałam im kartke że jak się niepogodzą to już niemają córki, wzięłam telefon bo wiedziałam że jak ją znajdą to będą dzwonić, znależli ją dopiero po 2 godzinach i dzwonili ale ja nieodbierałam bo chciałam ich pożądnie nastraszyć. Wkońcu zrobiło się ciemno a oni mnie szukali RAZEM widziałam ich jak jechali samochodem, wołali ale ja się nieodezwałam, dopiero mój facet zorjentował się gdzie jestem, znalazł mnie w naszy miejscu gdzie się napoczątku spotykaliśmy,porozmawiałam z nim, powiedziałam czemu to zrobiłam i dopiero po tym zadzwoniłam do rodziców, byli szczęśliwi że sobie nic niezrobiłam(chociaż niemiałąm takiego zamiaru bo ja teraz już żyję tyko dla mojego facet, dla rodziców też)Najpierw mieli ciche dni ale wkońcu się poprawiło. Ja jestem bardzo wrażliwą osobą więc łątwo mnie zranić i spowodować u mnie płacz ale nielubie i jak jest żle i miałam kilka głupich myśli ale uświadomiłam sobie że nie oto chodzi..

stokrotko!!!
po 1: popieram Kiki - myślenie o wiekszych tragediach, które spotykają ludzi pomaga zawsze spojrzeć na swój problem z góry.

po 2: popieram Kiki - moze jeżeli zechcesz nam opowiedzieć o swoich problemach, to pomyślimy nad tym wszystkim razem - co TYYYLEEE głów to nie jedna i okaże się za chwile, że jedna z nas przeszła przez to, co ty w domu, druga przez to, co ty z twoim chłopakiem, a inne przez reszte twoich problemów...
Życie lubi sie powtarzac i zaskakuje - nawet nie wiesz jak niespodziewanie możesz znaleźć rozwiązanie wszystkich problemów (i w cale nie takie jakie teraz masz)

pomyśl nad tym - skoro już tu jestes z nami!
_________________
Co cię nie zabije, to cię wzmocni.

hmm leki ... a ja jestem chora?? moja lekarka zmarła obecnie nie znam innego , dobrego i normalnego lekarza;/ nie wiem czy to depresja. psycholog nie pomoże może psychoterapeuta a taki to tylko na kase chorych nie przyjmuje a mnie nie stać na prywatną wizyte.
co do sytuacji w domu mój ojciec pije... reszta chyba jest jasna.
kłótnie , brak pracy, przykrości , wyzwiska itd.....
co do mnie ... hm moje prace nawet nie porównuje ich do prac p mojego chłopaka... nie są orginalne nie ma w nich nic ciekawego jest wiele błedów których nie umiem poprawić. nic innego nie odkryłam w sobie co mogłoby mi sprawić przyjemność. przyszłośc wiąże z weterynaria jeśli się dostane ale obecnie nie mogę pomagć w żadnym schronisku ani nic ze względu na rodziców. nic innego mi nie wychodzi.
znajomi i radość. nie mam zanjomych. ludzie z klasy jestem neutralna nie utrzymuje z nimi kontaktu niektorzy chyba nie wiedzą ile maja lat i nie wiedzą jakie może być życie bo zachowują się jak dzieci ... miałam przyjaciółke ale od dawna nią nie jest zraniła mnie i teraz niszczy sobie życie choć nie chce mojej pomocy. znjaomych mam jedynie dzieki internetowi albo poczcie polskej... lubie pisać listy. nie ufam tym których znam... każdy był mi bliski bo coś chciał ode mnie , bo byłam za dobra dla każdego... dawałan wszystko co miałam ale nikt nie odwzajemnił się. nie mówie ż eoczekiwałam tego ale skoro tacy kochani to dlaczego ich nie było kiedy potrzebowałam pomocy...
chciałabym coś zmienić w sobie ale brak mi sił i chęci... chciałabym odkręcić sprawy które sama poplątałam. cofnąć czas i nie robić pewnych rzeczy, ale nie może być tak pięknie... sama sobie zapracowałam na to co mam.

Rzeczywiście problem alkoholowy to nie jest przyjemna sprawa. Potrafi uprzykrzyć życie. ALe to jeszcze nie jest koniec świata. Za pare lat wyrwiesz się z domu i stworzysz własne ognisko rodzinne. Tam będziesz miała spokój i bezpieczństwo. Mimo że bronisz się przed pójściem do lekarza, ja nadal CIę do tego namawiam. Nie musisz, traktować tego wszystkiego jak wielką chorobę, ale jeśli wątpisz w to że może to być depresja to udaj się do psychologa, on to oceni. Ja myślę że właśnie leki na depresje mogłyby Cie podnieśc trochę na siłach. Depresja ma różne oblicza. Pomyśl : czy przez ostatnie jakieś dwa tygodnie dokuczało Ci coś z rodzaju
- płaczliwość
- utrata zainteresowań
- brak poczucia własnej wartości
- utraty nadziei,
- utraty radości,
- pustka emocjonalna
- tendencje samobójcze
- kłopoty z koncentracją
- poczucie niskiej wartości
- uczucie bezsilności i beznadziejności,bezradność
- ogromne poczucie winy (często niesłuszne)
- lęk
Jeśli tak, to są podstawy by zacząć leczyć sie w kierunku depresji
Im szybciej podejmie się działania, tym szybsze efekty. Wiele przypadków może być leczona u zwykłego internisty.

Do tych objawów mogą dołączyć objawy takie jak

- zaburzenia snu
- kołatanie serca
- brak apetytu
- dolegliwości bólowe
- uczucie utraty energii, siły

Nie ma się czego wstydzić. Depresje są szeroko rozpowszechnione w społeczeństwie. Najprawdopodobniej to także najczęstsza choroba z jaką styka się lekarz rodzinny.
Obniżony nastrój to coś więcej niż tylko uczucie smutku - to także niemożność odczuwania radości, zamartwianie się, uczucie przygnębienia, ale w cięższych depresjach może istnieć również uczucie pustki, wypalenia, obojętność, a nawet brak uczuć. Z obniżonego nastroju i niskiej samooceny rodzą się myśli samobójcze.

Pomyśl o tym! Warto zadziałać, żeby wszystko jakoś się ułożyło. Żeby problemy nie były w twych oczach aż tak ogromne.

Trzymam za Ciebie kciuki, wiem że dasz rade

Kiki wszystkie objawy i rodzaje objaw są mi bardzo bliskie i znane , ale co ja mam zrobić iść do lekarza normalnego i co mam powiedzieź? Bo wie Pani doktor zaczęłam się okaleczać może Pani coś poradzić?? Nawet nie wiem jak zacząć rozmowe nie mam 18 lat i boje się że każde leczenie będzie musiało być konsulotowane z rodzicami ,a jeśli moja mama się dowie ,że znów się coś dzieje to nie wiem...co do własnej rodziny bardzo bym chciala ale czy mój chłopak wytrzyma ze mną teraz mamy poważne ze sobą problemy a wiem że później nie wiem czy komuś tak zaufam jak Jemu bo jesteśmy naprawde blisko siebie ... nie wiem czy umiałabym żyć bez niego. Kocham Go....
Dziękuje Wam za wiarę we mnie postaram się Was nie zawieść Moje Drogie ....ale mam zonka normalnie z tym konkursem a słyszałam że świetna książka normalnie się ciesze

© 2006-2024 ByćKobietą.pl - portal dla Kobiet
skrypt forum: © phpBB