Zachorowania notuje się od wiosny do późnej jesieni. Najczęściej związane są one z wcześniejszym pobytem w lasach lub na terenach zielonych, w miejscach, gdzie występują zakażone kleszcze. W krajach, gdzie KZM występuje endemicznie i nie stosuje się szczepień – chorują zarówno dzieci, jak i dorośli.

U dzieci choroba jest na ogół łagodniejsza, choć zdarza się również ciężki przebieg. Jego skutkiem może być trwałe pogorszenie jakości życia dziecka, np. obniżenie zdolności uczenia się.

Dzieci w wieku kilku lat cechuje bardzo duża ruchliwość, ciekawość świata. Bawiące się często w parkach, na łąkach, w przydomowych ogródkach, narażone są na kontakt z kleszczami. Starsze dzieci, wysyłane przez rodziców na kolonie czy obozy harcerskie często bagatelizują ryzyko zagrożeń spowodowanych przez kleszcze. Kontakt z tym pajęczakiem nie boli i nie daje odczuwalnych objawów – nastolatek może nawet nie zauważyć, że został ugryziony. Dzieci nie są również skłonne dbać o odpowiednie ubranie czy stosowanie repelentów podczas pobytu w lesie czy na łące.

Nie są znane skuteczne metody leczenia przyczynowego KZM. Natomiast można skutecznie zapobiegać zachorowaniom poprzez szczepienie. Dostępne szczepionki zostały dobrze przebadane. Mają udowodnioną skuteczność i bezpieczeństwo.

Międzynarodowa Naukowa Grupa Robocza ds. Kleszczowego Zapalenia Mózgu (ISW-TBE) już od kilku lat zbiera dane epidemiologiczne i informacje o wieku chorych dzieci z różnych krajów Europy. W każdym z nich najmniejszą zapadalność notowano u dzieci do lat trzech, wraz z wiekiem rośnie liczba zachorowań. Ciężki przebieg kliniczny u dzieci w wieku 1-15 lat występuje w 25% przypadków, a poważne następstwa w 2%. Badania wykazały również, iż zapis EEG u dzieci po KZM jest znacząco wolniejszy niż w grupie kontrolnej. Dzieci te mogą również częściej niż inne wykazywać deficyt uwagi i zaburzenia psychomotoryczne.

autor: / źódło: / opracowanie:
Wygraj z kleszczem