Promocji partnerskiego modelu rodziny i współodpowiedzialności za wychowywanie dzieci, co wiąże się z możliwością planowania urlopu wychowawczego jako zadania dzielonego na 4 fazy - w każdej z nich odpowiedzialność za obowiązki rodzinne może spoczywać w większej mierze – raz na jednym, raz na drugim partnerze.

Wprowadzenie rozwiązań dotyczących wzrostu składek na ubezpieczenie emerytalne dla kobiet pobierających zasiłek wychowawczy oraz rozwiązań sprzyjających traktowaniu oszczędności emerytalnych jako wspólnoty majątkowej partnerów.

Wprowadzenie jako fakultatywnej formy korzystania z dotychczasowej postaci urlopu wychowawczego, tzw. „kontraktu opiekuńczego”, którego istotą byłoby łączenie elastycznej formy zatrudnienia i pracy z pełnieniem funkcji wychowawczych wobec małego dziecka na zasadach określonych w umowie między pracodawcą a pracownikiem, ale wedle ram, które winny obejmować: zobowiązania pracownika do czasowej aktywności zawodowej (od ½ etatu w miejscu pracy, przez pracę w domu, pracę o zmniejszonym planie zadaniowym, różne formy job sharing) i udziału we wszystkich szkoleniach w firmie – oraz zobowiązania pracodawcy do zapewnienia warunków realizacji tego kontraktu, wraz z gwarancją 18 miesięcznego zatrudnienia pracownika po zakończeniu okresu urlopu wychowawczego przy subsydiowaniu pracy w tym okresie gwarancji poprzez zmniejszenie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne

Usunięcie z Kodeksu Pracy zapisów art. 1867 mówiącego o obowiązku obniżenia wymiaru czasu pracy osobie uprawnionej do urlopu wychowawczego na jej wniosek do wymiaru nie niższego niż ½ etatu, ale przy równoczesnej utracie przez tę osobę ochrony zatrudnienia płynącej ze statusu bycia na urlopie wychowawczym.

autor: / źódło: / opracowanie:
Program Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju UNDP