niewydolności krążenia, nowotworów złośliwych, astmy, padaczki czy choroby Parkinsona. Niestety wprowadzone zmiany nie ucieszyły osób chorych na cukrzycę. Pomimo wielokrotnie składanych obietnic dotyczących uwzględnienia na liście długo działających analogów insuliny, leki te po raz kolejny zostały pominięte. Pacjenci z cukrzycą czekają zatem z nadzieją na kolejne zmiany w listach refundacyjnych.

Na polskim rynku dostępne są już dwa długo działające analogi insuliny. Pierwszy z nich to Lantus – analog podawany raz na dobę, charakteryzujący się bezszczytowym działaniem, drugi to Levemir – podawany 1-2 razy na dobę, w zależności od dawki wykazujący szczyt działania. „Polscy pacjenci chorujący na cukrzycę są jednak skutecznie odcięci od tych nowoczesnych leków. Dla większości osób barierę nie do przejścia stanowi miesięczny koszt takiej terapii.” – mówi Hanna Zych-Cisoń, wice prezes Zarządu Głównego Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków.

„Pomimo wielu obietnic składanych przez przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia, nadal nie możemy się doczekać refundacji długo działających analogów insuliny. Również na najnowszej liście leków refundacyjnych nie znalazł się żaden analog długo działający. Taka decyzja skutecznie ogranicza dostęp pacjentów do nowoczesnej i skutecznej terapii, która niekiedy stanowi dla nich jedyną szansę na normalne życie.” – dodaje Zych-Cisoń. Sytuacja ta jest o tyle zaskakująca, że kwestia refundacji długo działających analogów została rozwiązana już w całej Europie. Lantus refundowany jest na różnych zasadach praktycznie w całej Unii Europejskiej. W Polsce natomiast odstąpiono od refundacji nawet na zasadzie indywidualnych decyzji na wniosek lekarza prowadzącego osobę chorą na cukrzycę. Taka decyzja wiąże się niestety z koniecznością wygospodarowania w budżecie państwa dużo wyższych środków na późniejsze leczenie powikłań cukrzycy.

autor: / źódło: / opracowanie:
Polskie Stowarzyszenie Diabetyków