Sergiusz, Czesław, Jadwiga

Odważna, bezkompromisowa powieść o tragicznych losach trójki bohaterów, o których inni biografowie ledwo napomykają.

Przedwojenne Wilno. On jest młodym zdolnym poetą, ona piękną, zakochaną w nim studentką prawa. Kiedy on zostawia ją w krytycznym momencie, z czasem pojawia się ten trzeci – wrażliwy bandyta, który zaopiekuje się porzuconą kobietą. W tle: wojenna zawierucha i lata emigracyjnej tułaczki. Historia ta dotyczy dwóch wyjątkowych postaci z artystycznego parnasu: przyszłego noblisty, wówczas początkującego poety, oraz byłego przestępcy, szpiega i więźnia, a zarazem literackiego odkrycia lat trzydziestych.

Czesław Miłosz, po latach spędzonych na emigracji, doczeka się największych literackich splendorów i międzynarodowego uznania, pod koniec życia wróci do Polski. Sergiusz Piasecki, również emigrant, już nigdy nie zobaczy kraju i do śmierci będzie żył w zapomnieniu i biedzie. Łącząca ich, choć nie bezpośrednio, znajomość z tajemniczą Jadwigą i tragiczne losy kobiety znajdują odzwierciedlenie w licznych utworach obydwu artystów. Po latach na ślad tych dramatycznych wydarzeń wpada przez przypadek młoda studentka polonistyki, a później badaczka literatury, dla której z czasem wyjaśnienie nieznanej historii przeradza się w coraz głębszą fascynację, wykraczającą daleko poza życie zawodowe…

Spodziewałam się takiej odpowiedzi, ale kiedy otrzymałam potwierdzenie z wiarygodnych ust, hotelowy pokój zatańczył mi przed oczami. To była jedna z najdziwniejszych nocy w moim życiu i jedno z najdziwniejszych spotkań. Kobieta tak bardzo tajemnicza i skryta opowiedziała mi historię swojego życia, miłości, zwątpienia i rozpaczy. Mówiła, mówiła, mówiła. Czułam, że to lektura Zielonego zeszytu coś w niej odblokowała, skłoniła do przerwania wieloletniego milczenia, mnie miała przypaść rola słuchaczki. Wiele faktów było mi znanych, pokrywały się z tym, co opisał Sergiusz Piasecki, ale teraz mogłam spodziewać się odpowiedzi na od dawna nurtujące mnie pytania. (fragment)

Nurowska pokazuje niejednoznaczność postaw w chwilach ekstremalnych – nie tylko tych historycznych, ale i intymnych. Przygląda się także tematom tabu…
Bernadetta Darska, z recenzji Wyboru Anny

Zarówno intryga, jak i tło psychologiczne powieści Marii Nurowskiej są jedyne w swoim rodzaju. Mamy do czynienia z rzadkim przypadkiem podwójnego sukcesu, literackiego i biograficznego.
Jean-Maurice de Montremy, „Le Figaro”, z recenzji trylogii Panny i wdowy

Maria Nurowska – autorka powieści i dramatów. Wydała m.in. Po tamtej stronie śmierć (1977, wznowienie w 2013 r.), Innego życia nie będzie (1987), Postscriptum (1989, wznowione pt. Wybór Anny), Hiszpańskie oczy (1990), Listy miłości (1991), sagę Panny i wdowy (1991–1993), Rosyjskiego kochanka (1996), Tango dla trojga (1997), Miłośnicę (1998), Niemiecki taniec (2000), opowieść o Ryszardzie Kuklińskim Mój przyjaciel zdrajca (2004), trylogię ukraińską: Imię twoje… (2003), Powrót do Lwowa (2005), Dwie miłości (2006), wspomnienia Księżyc nad Zakopanem (2006) oraz opowieść biograficzną Anders (2008). W ostatnich latach nakładem W.A.B. ukazały się: Sprawa Niny S. (2009), Nakarmić wilki (2010) i Requiem dla wilka (2011).

Książki Marii Nurowskiej zostały przetłumaczone na szesnaście języków, w tym chiński i koreański. We Francji i w Niemczech były bestsellerami.