Nikt nie wie, co się z nim stało, gdzie należy szukać jego grobu, co jest zresztą znamienne dla wielu legendarnych bieszczadzkich freaków epoki PRL-u. Jest wysoce prawdopodobne, że Jasiński, jak tybetańscy lamowie, odradza się w kolejnych wcieleniach. Jednak od wschodnich przywódców duchowych odróżnia go to, że powraca zawsze pod tym samym imieniem i nazwiskiem. Jedną z jego inkarnacji jest właściciel gospodarstwa agroturystycznego w Srebrnej Górze – oczywiście Waldemar Jasiński.

Śmierdź polski (łac. canis bubae) - nowa rasa stworzona na specjalne zamówienie Teatru Muzycznego Capitol z okazji premiery musicalu "Śmierdź w górach". Rasa ta powstała dzięki kilkumiesięcznym wysiłkom zespołu naukowców pod dyrekcją dr Roberta Karczmarczyka, adiunkta w Katedrze Epizootiologii i Administracji Weterynaryjnej z Kliniką na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej wrocławskiej Akademii Rolniczej.

Śmierdź polski łączy w sobie pogodę ducha, zwinność i wdzięk. Głowa nieduża, kształtna, o szlachetnym wyrazie, oczy ciemne, o żywym, rozumnym spojrzeniu. Uszy nieduże, ruchliwe, bardzo wyczulone na muzykę. Szata gładka. Pozornie niepozorny, odznacza się przede wszystkim wielką wrażliwością na dźwięki. Śmierdź to wprost Idealny towarzysz artystów, zwłaszcza muzyków i wokalistów.

Śmierdź polski (canis bubae): wzrost: ok. 30 cm w kłębie maksymalna masa ciała: ok. 5 kg sierść: krótka i gładka umaszczenie: białe, brązowe lub biało-brązowe cechy charakterystyczne: słuch absolutny, ustawiczna gotowość do śpiewu

autor: / źódło: / opracowanie:
Teatr Muzyczny Capitol