Do 2050 r. grupa ta zwiększy się dwukrotnie i wyniesie ponad 2 miliardy osób. Co czwarty Polak będzie wówczas emerytem. Starzenie się populacji jest największym wyzwaniem XXI wieku. Jak podkreślają eksperci Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), zrozumienie i aktywne „zarządzanie” tym procesem może okazać się szansą dla ludzkości. Optymalną starość zapewnia dobra kondycja fizyczna, psychiczna, społeczna oraz duchowa osób w podeszłym wieku. Są to warunki czynnego i długiego uczestnictwa jednostki w życiu społecznym.

Trwa kampania 4 Przykazanie, której celem jest zwrócenie uwagi na problemy osób starszych wywołane zaburzeniami procesów poznawczych: samotność, wyobcowanie i utrata poczucia własnej wartości, a nawet depresja. Akcja skierowana jest do dorosłych Polaków – dzieci i wnuków seniorów, aby w myśl uniwersalnego i ponadczasowego czwartego przykazania Dekalogu, dostrzegli potrzeby ludzi w podeszłym wieku: życie w poczuciu szacunku i godności.

Kiedy zaczyna się starość?
Zauważalny przełom w postrzeganiu starości nastąpił w połowie XX wieku, kiedy wprowadzono pojęcie „trzeciego wieku” i ustanowiono nową dyscyplinę – geriatrię. Wtedy też zaczęto odróżniać starzenie się naturalne od patologicznego. Według danych ONZ seniorem staje się każda osoba powyżej 60. roku życia. Jednak wiek nie jest precyzyjnym wyznacznikiem zmian, jakie towarzyszą procesowi starzenia. Koncentrowanie się na tym jednym kryterium może być dyskryminujące i minimalizujące możliwości prowadzenia aktywnego życia w wieku podeszłym.

Pamięć Seniora
Wieloletnie badania procesu starzenia pozwalają postawić tezę: Starość nie jest chorobą, lecz źle zagospodarowana może do niej prowadzić. Choroby występujące w podeszłym wieku nie tylko skracają życie, ale powodują, że staje się ono uciążliwe. Jakość funkcjonowania zależy wtedy od indywidualnych rezerw psychologicznych i biologicznych seniora, które aktywują mechanizmy obronne i przystosowawcze organizmu. Jednym z głównych problemów zdrowotnych osób w podeszłym wieku jest zaburzenie procesów poznawczych, które nieleczone prowadzi do rozwoju zespołów otępiennych.

autor: / źódło: / opracowanie:
4przykazanie.pl