Małżeństwo Klaudyny

Klaudyna wychodzi za mąż za dużo starszego od siebie Renauda. Jest szczęśliwa, ale tęskni za rodzinnymi stronami i nie do końca odnajduje się w nowej sytuacji. Nudzą ją obowiązki pani domu, wizyty w teatrze, podejmowanie gości. Punktem zwrotnym tej historii będzie chwila, gdy Klaudyna pozna Rezi, żonę angielskiego oficera, z którą połączy ją przyjaźń, a potem erotyczna fascynacja. Kiedy między dwie kobiety wkroczy Renaud, sytuacja niebezpiecznie się skomplikuje...

Klaudyna – choć przeobraziła się w typ literacki – jest przecież dziewczęciem nietypowym. Bez skrępowania dzieli się zaskoczeniami, jakie serwuje jej wybujała zmysłowość. Witalnością i sprytem mogłaby obdzielić batalion Gavroche’ów. Boi się tylko niani, poza tym rozdaje reprymendy na prawo i lewo: koleżankom ze szkoły, niepozbieranemu ojcu – specjaliście od ślimaków, obskakującemu ją kuzynowi, wyłaniającym się znikąd zalotnikom… A przede wszystkim żyje w niekończącym się święcie instynktów, w symbiozie z naturą, łazi po drzewach, narzeka, że nie lubi siedzieć na krześle, i nie zastanawiając się wiele, je, kiedy jest głodna.
Agata Czarnacka, „Lampa”

Książka radosna i skrząca się życiem, przepojona najbardziej charakterystycznymi cechami osobowości Colette.
„The New York Times”

Dla autorki ważniejsza niż sama namiętność staje się umiejętność wyprowadzenia refleksji z dojmujących miłosnych przeżyć. Każda siła, nawet porywająca, żywiołowa miłość, jest w którymś momencie oceniana z oddalenia. Nawet na ciało ogarnięte namiętnością autorka spogląda w sposób zimny i zdystansowany, by móc dobrać odpowiednie słowa, służące opisowi owej pasji.
Paulina Małochleb, „Dekada Literacka” o książce Czyste, nieczyste

Pisanie było dla Colette przełamywaniem konwencjonalnej codzienności i jednocześnie odzwierciedleniem natężonego, egoistycznego dążenia do maksymalnych rozkoszy. Aż chce się dotknąć rzeczywistości stworzonej w jej soczystej prozie, szczodrej w opisach, przepełnionej szczegółami. Colette niezmiennie, niemal we wszystkim, co pisze, odważnie porusza kwestie seksualności kobiet, zmysłowego przyciągania między nimi.
Kinga Cybulska, „Machina” o książce Czyste, nieczyste

Sidonie Gabrielle Colette (1873–1954) jako dwudziestolatka poślubiła Henry’ego Gauthier-Villars’a, znanego jako Willy, paryskiego literata cieszącego się wątpliwą reputacją. Po rozstaniu z mężem utrzymywała się z aktorstwa, potem ugruntowała swoją pozycję jako pisarka. Uważana za jedną z najważniejszych postaci literatury francuskiej. Członkini belgijskiej Akademii Literatury oraz Akademii Goncourtów. Na jej dorobek składa się około pół setki powieści. Nakładem W.A.B. ukazały się dotychczas Czyste, nieczyste (2009), Chéri (2010), Klaudyna w szkole (2011), Klaudyna w Paryżu (2011) – pierwszy i drugi tom cyklu.

Cykl o Klaudynie, swój debiut literacki, Colette opublikowała pod nazwiskiem pierwszego męża. Zaliczany do literatury odważnej obyczajowo, odniósł duży sukces wydawniczy. W przygotowaniu kolejny tom – Klaudyna odchodzi.