|
Powyższe rodzaje wad mogą być zdefiniowane podczas rutynowego badania okulistycznego. Służą do tego tablice Snellena do tzw. dali z różnej wielkości optotypami (znaki graficzne: cyfry, litery, obrazki), na podstawie których można ocenić ostrość wzroku pacjenta bez korekcji i po skorygowaniu szkłami o odpowiedniej mocy optycznej. Podczas tego samego badania sprawdzane jest również widzenie z bliska (czytanie różnej wielkości tekstu lub oglądanie obrazków z odległości ok. 30 cm od oczu). Jeśli pacjent po 40 roku życia wymaga dodatkowej korekcji, oznacza to obniżenie zdolności akomodacyjnej układu optycznego, czyli prezbiopię. W skład badania wchodzi także ocena ustawienia powiek i gałek ocznych, skoordynowanej ich ruchomości w różnych kierunkach spojrzenia oraz na przedmioty bliskie. Ponadto lekarz powinien zbadać w lampie szczelinowej stan poszczególnych elementów przedniego odcinka gałki, a także ocenić dno oka za pomocą wziernika okulistycznego.
Dlaczego nasz wzrok się pogarsza?
Według danych statystycznych ok. 40 – 50% populacji świata wymaga korekcji optycznej wzroku, a liczba ta będzie się zwiększać. Jednym z powodów tego jest oczywiście starzenie się społeczeństw, a więc częściej występująca starczowzroczność. Inną przyczyną jest wielogodzinna praca z obiektami blisko położonymi, wymagająca stałej akomodacji (rozwój szkolnictwa, komputeryzacja), prowadząca do pojawienia się krótkowzroczności u coraz młodszych osób. Nie bez znaczenia są również dziedziczne skłonności do występowania wad wzroku.
W chwili obecnej możliwości korekcji wad wzroku (refrakcji) obejmują zastosowanie tradycyjnych okularów, soczewek kontaktowych, a także zabiegi chirurgiczne (tzw. chirurgia refrakcyjna). Do korekcji, w zależności od rodzaju wady i oczekiwań pacjenta stosuje się różnego typu soczewki okularowe. Pod uwagę należy wziąć rodzaj materiału, z którego wykonana jest soczewka, współczynnik załamania światła - tzw. indeks, funkcję, jaką ma spełniać oraz typ soczewki.
|
Instrukcja korzystania z BBcode przy pisaniu wiadomości