Promienie słoneczne wpływają pozytywnie na kondycję psychiczną, pobudzają wydzielanie wielu hormonów i przede wszystkim umożliwiają syntezę witamin z grupy D. Trzeba jednak pamiętać, że przesadne i bezmyślne opalanie może wywołać wiele objawów niekorzystnych, a nawet tragicznych dla naszego organizmu.

Promieniowanie słoneczne to promieniowanie elektromagnetyczne, mieszczące się w zakresie od 290 do 400 nm, i obejmuje promieniowanie podczerwone, światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe (UV). Promienie UV dzielą się na trzy główne zakresy o różnych efektach biologicznych: UVC, UVB, UVA.

UVC jest promieniowaniem o najkrótszej długości fali, tj. do 290 nm. Ma najwyższą energię, jest silnie rumieniotwórcze, ale jest prawie całkowicie pochłaniane przez warstwę ozonową atmosfery i w normalnych warunkach nie dociera na powierzchnię Ziemi.

Promieniowanie UVB o długości fali od 290 do 320 nm ma bardzo silne właściwości rumieniotwórcze, wzmaga syntezę barwnika skóry i jest odpowiedzialne za oparzenia skóry.

UVA jest promieniowaniem o długości 320-400 nm, jest mniej rumieniogenne, ale za to bardziej barwnikotwórcze od UVB. Ilość UVA docierająca do powierzchni ziemi jest znacznie większa niż UVB. Do oparzenia słonecznego może dojść nie tylko wtedy, gdy przebywamy bezpośrednio w promieniach słońca. Taki sam skutek mogą mieć kąpiele słoneczne odbywane podczas lekkiej mgiełki, mimo że człowiek odczuwa wówczas tylko miłe ciepło. Natężenie promieniowania UV nie zależy bowiem od temperatury powietrza, dlatego do oparzenia słonecznego może dojść w chłodny, ale słoneczny dzień.

autor: / źódło: / opracowanie:
Dax Cosmetics Sp. z o.o.