Szafiry ze Sri Lanki są wyraźnie jaśniejsze, z odcieniem fioletowym, a występujące w nich liczne inkluzje ciekłe (więcej informacji o inkluzjach ciekłych można znaleźć w książce "Gemmologia") nadają im charakterystyczny jedwabisty połysk i tajemniczą mgiełkę. Z tego regionu pochodzą też żółte i pomarańczowe odmiany typu padparadża (z sanskrytu padma - czyli kwiat, radża - król)
Odmiany ciemnoniebieskie z odcieniem zielonkawym wydobywa się w Australii (Nowa Południowa Walia, Queensland, Tasmania). W Queensland znajdowane są również czarne szafiry gwiaździste - najbardziej znanym jest "Czarna Gwiazda Queensland".
W USA, w stanie Montana odkryto złoża szafirów o barwie lekko niebieskiej lub szarej. Szafiry wydobywa się też w Brazylii, Kambodży, Kenii, Malawii, Zimbabwe, Tanzanii i Finlandii.
Szczegółowe informacje o szafirach
Szafiry należą do grupy korundu (Al2 03). Korund to prosty tlenek glinu tworzący w warunkach naturalnych szereg tlenków złożonych. Jego przezroczyste odmiany są kamieniami jubilerskimi cenionymi niemal tak wysoko jak diament.
Cechy:
- duża twardość - 9 w skali Mohsa
- duża kruchość
- znaczna wytrzymałość na czynniki mechaniczne
- temperatura topienia 2000-20500 C
- nie rozkłada się w kwasie ani stopie sody, jedynie w pirosiarczanie potasu
Barwy i odcienie szafirów wynikają z obecności w ich strukturze niewielkich domieszek tytanu i żelaza. Trójwartościowe żelazo daje zabarwienie żółte, żelazo dwuwartościowe - zielone, wanad - fioletowe, chrom - różowe.
Efekt gwiaździstości szafirów lankijskich wywołany jest ich wewnętrzną strukturą, tj. obecnością licznych pustych kanalików zorientowanych zgodnie z symetrią kryształów i przecinających się pod kątem 1200.
oferta Węc - zobacz więcej