Za kogo ty się uważasz?

Rose pochodzi z biedniejszej części Ontario. Mieszka z ojcem i macochą Flo w domu na tyłach należącego do rodziny sklepu meblowego. Jako dziecko z niechęcią i strachem obserwuje życie mieszkańców swojego miasta. Potem ucieka, by zacząć studia w Toronto, wyjść za mąż i podjąć pracę zawodową. I przez cały czas próbuje odpowiedzieć na zawarte w tytule książki pytanie, które w dzieciństwie usłyszała od macochy. O trudnych wyborach i bolesnych kompromisach Munro opowiada z prostotą, bezpretensjonalnie, z cudowną lekkością człowieka, którego nic nie może zaskoczyć.

Munro chwyta czytelnika za serce, nie uciekając się do efekciarstwa - to wynik pracy nad formą, wyborem każdego słowa, kolejnością każdego zdania. Zaskakujących przetasowań czasowych, mistrzowsko stosowanego suspensu, powolnego odkrywania przed czytelnikiem mikrofragmentów wiedzy. Na marginesach opowiadań Munro często rozstawia dyskretne wyznania wiary w literaturę, pieczęcie własnej obecności.
Juliusz Kurkiewicz, „Gazeta Wyborcza”

Kameralna, a zarazem społeczna, wyrafinowana w swej prostocie, wieloznaczna, inteligentna proza.
Eliza Szybowicz, dwutygodnik.com

Munro posiada niezwykły dar przemieniania rzeczy pozornie pozbawionych wartości – „anegdotycznych” – w literaturę; [...] jej opowieści o domowych tragikomediach mają niezwykłą głębię.
Joyce Carol Oates

Jeśli pisarzy można podzielić na bezlitosnych i uprzejmych, Munro sytuuje się poza tym podziałem. Potrafi współczuć, ale nie popada w sentymentalizm. Przypomina, że nie ma prostych rozwiązań. Istnieje szczęście i rozpacz, a pomiędzy – cała gama uczuć; ogląd świata opierający się na tylko jednym z nich jest fragmentaryczny i niepełny.
Michael Cunningham

Czytelnicy nie widzą jej nazwiska w blasku jupiterów na każdym billbordzie. Trafiają na nią jakby przypadkiem lub zrządzeniem losu i zostają wciągnięci, a potem jest już tylko zdumienie, ekscytacja i niedowierzanie.
Margaret Atwood

Jej pisarstwo opiera się na przyjemności opowiadania. [...] Munro mówi wprost do ciebie i do mnie, tu i teraz.
Jonathan Franzen

Ze swoim talentem do snucia realistycznych i poruszających opowieści jest autorką, której blisko do XX-wiecznych klasyków krótkiej formy, takich jak Hemingway, Steinbeck czy Truman Capote. Najwidoczniej tylko przypadkowo zawieruszyła się w naszych czasach. Mamy to szczęście.
Piotr Stasiak, „Polityka”

Alice Munro (ur. 1931) – wybitna pisarka kanadyjska, wymieniana wśród kandydatów do Nagrody Nobla. Uhonorowana wieloma nagrodami, m.in. trzykrotnie Governor General’s Award (1968, 1978 za Za kogo ty się uważasz?, 1986), a w 2009 roku wyróżniona prestiżową Man Booker International Prize za całokształt twórczości. Autorka książek: Dance of the Happy Shades (1968), The Moons of Jupiter (1982), The Progress of Love (1986), Friend of My Youth (1990), Open Secrets (1994), The Love of a Good Woman (1998, wydanie polskie ukaże się nakładem W.A.B. w 2013 roku), Uciekinierka (2004, wyd. pol. 2009), Widok z Castle Rock (2006, wyd. pol. 2011), Zbyt wiele szczęścia (2009, wyd. pol. 2011).

Elżbieta Zychowicz – tłumaczka z języka angielskiego i rosyjskiego, z wykształcenia filolog klasyczny. Przełożyła ponad 60 książek, tłumaczyła m.in. utwory Gore Vidala, Anais Nin, Johna Updike’a, Kurta Vonneguta, Iris Murdoch, Isaaca Bashevisa Singera, Dorothy Uhnak, Nicholasa Sparksa, Mario Puzo, Aleksandra Kuprina, Włodzimierza Odojewskiego i Kira Bułyczowa.