Kontakt z dzieckiem w okresie prenatalnym (strona: 2)

Rozwój zmysłu równowagi
Niemal równolegle ze zmysłem dotyku, bo już od 9-go tygodnia życia płodowego, rozwija się zmysł równowagi pobudzany bodźcami ruchowymi, koniecznymi dla harmonijnego rozwoju dziecka. Ruch wywołuje reakcje płodu, które pobudzają rozwój napięcia mięśniowego, wpływa na ułożenie w macicy, zwrot główką w dół przygotowujący do porodu, a w przyszłości na rozwój psychomotoryczny i kolejne umiejętności ruchowe. Obserwacje wskazują, że tryb życia prowadzony przez kobietę w czasie ciąży wpływa na rozwój dziecka. Gdy mama porusza się, dziecko w jej brzuchu jest spokojne, kiedy ona siada lub kładzie się, dziecko zaczyna poruszać się. Dlatego odpowiednio rozłożone okresy aktywności i odpoczynku dają dziecku możliwość na przemian spokoju i ruchu, a w konsekwencji harmonijnego rozwoju. Nadmierna aktywność kobiety ciężarnej lub konieczność dłuższego leżenia w czasie ciąży może ograniczać rozwój dziecka. Dlatego kobietom w ciąży zaleca się spokojne spacery, pływanie, łagodny taniec i unikanie nadmiernej aktywności.

Smak i węch to zmysły, które rozwijają się już w okresie płodowym
Wydaje się, że smak jest doznaniem zupełnie nowym po narodzinach i zostaje poznany dopiero przy pierwszym karmieniu. Jednak dziecko jeszcze w łonie ćwiczy zmysł smaku połykając płyn owodniowy, który ma charakterystyczny smak diety preferowanej przez mamę. Dlatego prawdopodobnie rozpoznaje podobne smaki w mleku z piersi. Dziecko po porodzie uwarunkowane jest na słodki smak mleka, jednak dokładnie wie czego nie lubi. To znaczy, że zmysł smaku już działa i po smaku mleka pozwala dziecku rozpoznać jego mamę. Podobnie ze zmysłem węchu, który niesłusznie kojarzy się z oddychaniem. Zapach wód płodowych bardzo wcześnie (w 11-tym tygodniu) pobudza pierwsze receptory węchu. Dzięki nim już kilka godzin po porodzie dziecko może po zapachu rozpoznać swoją mamę. Dlatego nie wolno używać wód toaletowych przygotowując się do porodu. Zapach mamy będzie dla niego bezpiecznym punktem odniesienia w nowym środowisku, a w przyszłości ważnym sygnałem, że to właśnie ona je przytula lub jest blisko.

Od 26-28 tygodnia ciąży dziecko reaguje na zewnętrzne bodźce słuchowe
Wcześniej słyszy stale rytm serca mamy, dźwięki pochodzące z jej ciała i jej głos, który rejestruje przez wibracje zanim go usłyszy. Nie rozumie słów, ale rozpoznaje specyficzną intonację, rytm i ładunek emocjonalny słów. Po urodzeniu te elementy posłużą dziecku za punkty odniesienia, tak jak smak mleka i zapach, rozpoznawania tej, która je urodziła. Będą elementem poczucia bezpieczeństwa w obcym środowisku. Dlatego zachęca się rodziców oczekujących narodzin dziecka, aby z nim rozmawiali, śpiewali mu czy nawet czytali dziecięce wierszyki. Szczególnie tatusiów, którym po porodzie będzie łatwiej nawiązać kontakt z dzieckiem, jeśli będą rozpoznawalni po głosie. Badania dowodzą, że noworodki rozpoznają te same dźwięki, które słyszały w 3-ch ostatnich miesiącach ciąży i uspokajają się przy nich. Stabilizuje się oddech, zmienia się ciśnienie krwi, akcja serca. A poza tym, jeśli rozpoznają wcześniej słyszane dźwięki to znaczy, że je pamiętają. Jest sugestia, że może to być dowód na bardzo wczesny trening pamięci.

Wzrok jest najmniej dojrzałym zmysłem po przyjściu na świat
Wzrok ma najmniejsze znaczenie w relacji dziecka z rodzicami. Jednak bardzo ważne jest, żeby kontakt wzrokowy z dzieckiem nawiązywać jak najczęściej w odległości 15-20 cm. Dziś wiadomo, że rozwój systemu nerwowego w okresie płodowym zależy częściowo od tego, czy do płodu docierają odpowiednie bodźce zmysłowe. Jednak wszelki nadmiar stymulacji jest stanowczo odradzany.

W tym intymnym kontakcie zmysłowym z dzieckiem, rodzice, a szczególnie matka, uczą się towarzyszyć mu już od wczesnego okresu rozwoju, nawiązują bliską i serdeczna więź, tworząc przyjazną atmosferę uczuciową dla przyjęcia dziecka.