Już sama nazwa „przeziębienie” sugeruje, że choroba wywołana jest zimnem. Nie jest to do końca prawda, gdyż choroba sama w sobie wywołana jest przez wirusy, nie ulega jednak kwestii, że jej występowanie jednoznacznie kojarzy nam się z chłodną porą roku i wychłodzeniem organizmu. Korelacja wzrostu ilości zachorowań z porą roku jest faktem - zjawisko to potwierdzają statystyki epidemiologiczne.

Szczyt zachorowań na przeziębienie i grypę trwa w naszym klimacie z reguły od jesieni do wczesnej wiosny. Każdego roku właśnie w tym czasie chorujemy częściej. Pojedyncze zachorowania występują oczywiście przez cały rok, ale trzeba pamiętać, że w Polsce przewaga chłodnej pory roku jest miażdżąca.

Nie do końca jednak wiadomo dlaczego istnieje zależność pomiędzy pogodą a wzrostem zachorowań. Kiedyś, gdy wirusologia nie była jeszcze tak rozwinięta przeziębienie nie było przypisywane zakażeniu wirusowemu. Uważano wówczas, że jest to po prostu rodzaj reakcji organizmu na przechłodzenie i dopasowywano do tej teorii różne hipotetyczne mechanizmy.

Dziś już wiemy, że objawy przeziębienia są wywoływane przez któryś z około 200 wirusów, ale dlaczego dzieje się to głównie w czasie chłodnej pory roku dokładnie nie wiadomo.

Jedną z pierwszych hipotez była hipoteza naczynioruchowa. Zakłada ona, że oziębienie organizmu wywołuje odruchowy skurcz naczyń krwionośnych na obwodzie, czyli również w śluzówce nosa. W związku z mniejszym napływem krwi do śluzówki dociera mniejsza ilość substancji odżywczych, leukocytów oraz przeciwciał co powoduje przejściowe osłabienie odporności i ułatwia atak wszędobylskim wirusom. Hipoteza ta jest dość trudna do udowodnienia i nie do końca tłumaczy np. dlaczego w okresie silnych mrozów zachorowań jest zwykle mniej niż w czasie odwilży.

autor: / źódło: / opracowanie:
Centrum Informacji o Przeziębieniu i Grypie