|
Jak rozwija się WZW B?
Od chwili infekcji HVB do wystąpienia symptomów może minąć od 45 do 180 dni. Początkowo choroba wchodzi w fazę ostrej infekcji [3]. Jeśli wirus pozostaje w organizmie przez ponad 6 miesięcy bez leczenia, infekcja przechodzi w fazę przewlekłą.
Pacjenci cierpiący na przewlekłe WZW B są bardziej podatni na powikłania wątrobowe. Przeciętnie od 15 do 25% pacjentów, u których wirusowe zapalenie wątroby typu B ma charakter przewlekły, umiera na schorzenia związane z wątrobą [4].
Kogo dotyka WZW B?
Każdy jest wystawiony na niebezpieczeństwo zakażenia wirusem HBV, ale grupę największego ryzyka stanowią ci, którzy nie zostali zaszczepieni przeciwko temu wirusowi. Ponadto częstsze występowanie WZW B obserwuje się w takich regionach świata jak Afryka, Azja i na niektórych terenach Europy Środkowej i Wschodniej.
Ryzyko zakażenia podwyższa również używanie niesterylnych igieł lub częsta zmiana partnerów seksualnych. Bardziej narażeni na zakażenie są także pracownicy służb medycznych i niemowlęta, których matki zostały zainfekowane HBV.
Jak leczyć WZW B?
Jest kilka metod leczenia przewlekłego wirusowego zapalenie wątroby typu B. Najczęściej stosuje się tzw. leki przeciwirusowe. Wczesne ich zaaplikowanie może opóźnić postępy choroby przewlekłej.
Istotnym z punktu widzenia leczenia jest określenie stężenia wirusa HBV we krwi - ostatnie badania potwierdzają związek między stężeniem wirusa a ryzykiem wystąpienia bliznowacenia wątroby i raka wątroby [5].
Wadą leków przeciwwirusowych jest duże ryzyko oporności wirusa, co przeszkadza w leczeniu HBV i kontroli stężenia wirusa we krwi. Nowsze metody są mniej podatne na komplikacje i wywołują śladową lekooporność wirusa. Wykazują się również zdolnością do spowolnienia namnażania się wirusa i utrzymania stałego niski ego poziomu stężenia wirusa we krwi.
|