umiejętnie napisaną współczesną baśnią posługująca się wątkami zaczerpniętymi z bajek nadreńskich. To urokliwa, pełna fantazji i magii historia małej dziewczynki Amelki, która podczas wyprawy po czarny miód odkrywa elementarne prawdy o świecie. W podróży towarzyszą jej niezwykłe postaci, Dynia, Gruszka, zwariowany Król mieszkający na dachu, Pies, który nie szczeka i Bóbr. Dzięki nim bohaterka poznaje wartość przyjaźni, poznaje swoja historię i metaforycznie określa swe miejsce na ziemi. W atmosferze niezwykłości i w otoczeniu magicznych przedmiotów poznaje samą siebie i odwraca bieg wydarzeń, które już nigdy nie będą dla niej utrapieniem. Spektakl adresowany jest do młodych widzów, bo któż jeśli nie oni wie, że można wylać na siebie sukienkę, a Dynia może stać się pięknym… zresztą zobaczcie sami.

Słuchajcie, o czym kos wam śpiewa!
Słuchajcie wieści prosto z drzewa
O bobrze i koronach!
Już wstała Mruksa, Frygi córka,
Obydwie czeka wnet w ogórkach
Nagroda zasłużona.
Dzień minie, noc zapadnie w lesie,
Powieka sowy się uniesie,
Lecz kiedy dzień zabłyśnie złoty,
To wszystkie skończą się kłopoty.

Słońce się zbudzi z pierwszym kurem,
Dynia potoczy się pod górę,
Sukienka się wyleje prawie,
Gruszka nie zgnije wcale w trawie,
Miód z dzbanka zniknie niespodzianie,
Bóbr nagle bobrem być przestanie,
Z zarośli wyjdzie tajny radca
Z wieścią, że jego król i władca
Ma jedną gwiazdę i trzy góry,
Zamek wyrośnie z pestki w chmury
I się odmieni wszystko.

Jedna korona tu przybędzie,
A dwie odjadą w wielkim pędzie.
To będzie widowisko!

(piosenka z przedstawienia, śpiewa KOS)

autor: / źódło: / opracowanie:
Teatr Lalki, Maski i Aktora Groteska