przy stole kreślarskim nad arkuszem papieru milimetrowego, ale przed ekranem, na którym za pomocą wykonywanych przez niego, przy użyciu przewodzącego ołówka, znaków, na specjalnej tablicy widoczne są od razu efekty jego pracy.

Jak to się robi
Aby w pełni zrozumieć, dlaczego tak ważne jest, by produkt włókienniczy, jakim jest np. krawat, był uznany za rękodzieło, a jego produkcja była drobiazgowo nadzorowana, powinno się pamiętać, że współczesne maszyny stanowią kompendium, idealne ewolucyjne połączenie pomysłowości oraz technik wynalezionych i rozwijanych przez lata praktycznych doświadczeń. Drukowanie jedwabiu zostało zapoczątkowane pod koniec XIX wieku. Proces ten był przeprowadzany na stołach, przy pomocy bloków drukarskich, stanowiących rodzaj stempla drukarskiego. Bloki te były najczęściej wykonane z odpowiednio wymodelowanego drewna gruszy, czasem zaś wzmacniano je cienkimi arkuszami mosiądzu lub też wykonywano cieńsze bloki z cyny bądź ołowiu. Na stole umieszczano tkaninę, która miała być zadrukowana. Każdy kolor był wprowadzany poprzez oddzielny stempel, na którym był wyrzeźbiony dany motyw wzoru. Najpierw moczono w farbie jeden blok i toczono go wzdłuż lub w poprzek tkaniny. Po wyschnięciu pierwszej farby nakładano drugi kolor wzoru na kolejny blok, a czynności powtarzano. Czasem wzór zawierał nawet do 20 kolorów, stąd też tempo produkcji, wykonywanej w tamtych czasach niemal całkowicie ręcznie, było dosyć powolne.

W roku 1926 w Como, we Włoszech, wprowadzono maszynę drukarską, która wykorzystywała zamiast bloków oprawione w ramę sito – tzw. druk filmowy. Wprowadzenie maszyn pozwoliło na zwiększenie powierzchni sita drukarskiego. Współcześnie wykorzystywane sita mają postać walca wykonanego z cienkiej blachy ze stali nierdzewnej. Wewnątrz tego walca toczy się również stalowy wałek wyciskający farbę na tkaninę, po której toczy się sito. W przypadku tkanin wykonanych z farbowanej przędzy opracowano innowacyjną metodę zwaną techniką chińską. Pewna liczba nitek, z których ma zostać wysnuta osnowa, zostaje czasowo utkana w tzw. sztuczny wątek, który wzmacnia trochę te nitki. Następnie kładzie się go na stole drukarskim i nadrukowuje wybrany motyw. Po zadrukowaniu łańcuch nitek zostaje w odpowiedni sposób spleciony w osnowę i kiedy sztuczny wątek zostaje stopniowo rozwiązany, materiał jest tkany zwyczajowo, zgodnie z wyznaczonym uprzednio splotem. Za pomocą tej procedury osiąga się cudowne odcienie i wymyślne wzory. Do produkcji ekskluzywnych krawatów wykorzystuje się najlepsze gatunkowo nici jedwabne – takie jakie oferuje np. firma Amann –niemiecki producent nici.

autor: / źódło: / opracowanie:
PELO Polska Sp. z o.o.